Bebeklikte Duygusal ve Sosyal Gelişim

Bebeklerde öfkeye neden olan etkenler :
*Memenin – biberonun geç verilmesi
*Doyduğu halde zorla yedirilmeye çalışılması
*Oyuncağının elinden alınması
*Mama sandalyesi veya oturakta uzun süre oturtulması
*Yüzünün soğuk suyla yıkanması
*Oda da uzun süre yalnız bırakmak
*Burun silmek
*Giysileri çıkarırken ya da giydirirken sert-hızlı davranmak
*Canının acıtılması, boğazına bakılması, aşı vb.

Korku ; Görünen ya da görülmeyen yani iyi kavranılamayan olaylar karşısında
gösterilen doğal bir tepkidir. Her bebekte görülebilen normal bir duygudur. Bebeklik döneminde yüksek ses, yalnız kalma, yabancı kişi, ani yer değiştirme, hızlı hareket –asansör, salıncak, hayvanlar, karanlık oda, tüylü oyuncaklar korkuya neden olur.
Bebekler, çocuklara göre uyaranlar karşısında daha fazla korkarlar. Bebekler büyüdükçe korkuları azalır ve ancak niteliksel olarak farklılaşır. Genellikle altı ay ile bir yaş arasında yabancı kişilere karşı olan korku davranışı daha sonra giderek azalır ve kaybolur.

18 aylık bir bebek yabancı ile karşılaştığında annesinin kucağında ise başını göğsüne dayar veya annesine koşar ve yabancıdan uzaklaşır. Kendini güvende hissettiğinde ancak yabancı ile iletişim kurar ona gülümser, elini uzatır.
2 yaşından itibaren korkunun koşullanma yoluyla öğrenildiğini görürüz. Anne ve
baba neden korkuyorsa çocukta ondan korkar. Anne sürekli ‘orası karanlık gitme’
dediğinde karanlıktan korkacaktır. Büyük kardeşlerin bazen korku davranışına örnek olması, anlatılan öykülerden etkilenmeleri de söz konusudur.

Devamı için tıklayınız...